Wzgórek łonowy (łac. mons pubis) jest uniesieniem skórnym wywołanym skupieniem tkanki tłuszczowej powyżej spojenia łonowego. Ilość tkanki tłuszczowej jest osobniczo zmienna, u osób otyłych, zatem większa. Na wzgórku łonowym znajdują się włosy łonowe, u kobiet poprzecznie odgraniczone od ściany brzucha i stosunkowo ubogie w porównaniu z owłosieniem męskim.
Wargi sromowe większe są fałdami skórnymi odgraniczonymi od uda bruzdą płciowo-udową, które biegnąc ku górze biorą udział w tworzeniu wzgórka łonowego, a w stronę odbytu ulegają spłaszczeniu. Obie wargi biegnąc ku przodowi łączą się w spoidło przednie warg, z tyłu zaś spoidło tylne. Pomiędzy wargami znajduje się szczelina sromu, długości średnio 8 cm. Powierzchnia zewnętrzna warg sromowych większych pokryta jest owłosieniem i zawiera liczne gruczoły łojowe i potowe. Wewnętrznie znajduje się skóra swą budową zbliżona do błony śluzowej.
Wargi sromowe mniejsze są znacznie cieńszymi fałdami skórnymi. Ograniczają przedsionek pochwy i zwykle ukryte są pod wargami sromowymi większymi. Ku przodowi obie wargi łączą się ze sobą w ten sposób, że część boczna zachodzi nad łechtaczkę tworząc fałd zwany napletkiem łechtaczki, natomiast część przyśrodkowa zbiega się na dolnej powierzchni łechtaczki tworząc wędzidełko łechtaczki. Do tyłu wargi sromowe mniejsze łączą się w wędzidełko warg sromowych. Między napletkiem a żołędzią łechtaczki, podobnie jak to ma miejsce u mężczyzn zbiera się mastka, czyli wydzielina złożona ze złuszczonego nabłonka, wydzieliny gruczołów łojowych i bakterii. Nabłonek warg sromowych mniejszych przypomina budową błonę śluzową, brak tu owłosienia i gruczołów potowych.