Tchawica (łac. trachea) jest sprężystym, nieparzystym przewodem przechodzącym w swoim górnym biegunie w krtań, zaś ku dołowi rozgałęziającym się na oskrzela główne. Miejsce podziału to rozdwojenie tchawicy. Narząd ten znajduje się do przodu od przełyku odpowiadając położeniem względem kręgosłupa odcinkowi C6-Th5. Dodatkowo z przodu na poziomie górnych chrząstek tchawicy przylega gruczoł tarczowy. Niżej znajduje się żylny splot tarczowy nieparzysty, tętnica szyjna i podobojczykowa, żyła ramienno-głowowa, pień ramienno-głowowy, łuk aorty oraz mięśnie: mostkowo-obojczykowo-sutkowy, mostkowo-gnykowy. Długość tchawicy wynosi średnio 10-12cm.
W czasie ruchów oddechowych lub przełykania tchawica podąża za ruchami krtani. Ściana tchawicy składa się z błony śluzowej, błony włóknistej i zewnętrznej. Błona włóknista zawiera 16-20 podkowiastych chrząstek ułożonych piętrowo połączonych więzadłami obrączkowymi. Ostatnia z chrząstek wygięta jest ku dołowi i tworzy ostrogę tchawicy poprzedzającą chrząstki oskrzeli. Tylna ściana tchawicy zwana ścianą błoniastą nie zwiera chrząstek. Mięsień tchawiczy stanowią pasma mięśniowe rozpięte poziomo i pionowo do wewnątrz od błony włóknistej. Błona śluzowa zawiera nabłonek wielorzędowy migawkowy.