Główne ślinianki to ślinianka przyuszna, podżuchwowa i podjęzykowa występujące obustronnie.
Ślinianka przyuszna (tzw. przyusznica) jest największą ślinianką znajdującą się powierzchownie na bocznej części twarzy do przodu od małżowiny usznej w dole zażuchwowym ograniczonym od przodu gałęzią żuchwy od tyłu wyrostkiem sutkowatym i mięśniem mostkowo-obojczykowo-sutkowym, a od góry przewodem słuchowym zewnętrznym.
Ślinianka przyuszna ma kształt zbliżony do trójkąta. Gałąź żuchwy podczas jedzenia czy mowy uciska na leżącą za nią śliniankę współuczestnicząc w wydzielaniu śliny. Od przedniej powierzchni gruczołu uchodzi przewód łączący śliniankę z jamą ustną. Jego długość wynosi średnio 4 cm. W jamie ustnej przewód kończy się niewielką brodawką znajdującą się na wysokości drugiego górnego zęba trzonowego.
Ślinianka podżuchwowa, nieco mniejsza od poprzedniej, ma również kształt trójkątny i mieści się równolegle do żuchwy, w okolicy zażuchwowej pod przeponą jamy ustnej. Przylega ona zatem do przyśrodkowej powierzchni żuchwy z jednej strony, z drugiej zaś do mięśnia gnykowo-językowego i żuchwowo-gnykowego oraz pokryta jest mięśniem szerokim i powięzią szyi. Ujście przewodu wyprowadzającego ślinę do jamy ustnej kończy się brodawką na dnie jamy ustnej, do tyłu od siekacza dolnego.
Ślinianka podjęzykowa jest najmniejszym gruczołem ślinowym zlokalizowanym na dnie jamy ustnej utworzonym przez mięsień żuchwowo-gnykowy. Gruczoł składa się z większej ślinianki podjęzykowej oraz kilku mniejszych. Ma kształt podłużny i układa się równolegle do trzonu żuchwy. Od góry ślinianka podjęzykowa pokryta jest błoną śluzową dna jamy ustnej. Ujście przewodu głównej części gruczołu znajduje się obok brodawki ślinianki podżuchwowej.