Przełyk (łac. esophagus) jest przewodem mięśniowym łączącym gardło z żołądkiem. Biegnie do tyłu od krtani i tchawicy, a do przodu od kręgosłupa. Rozpoczyna się na wysokości szóstego kręgu szyjnego (C6), kończy zaś na poziomie dziesiątego lub jedenastego kręgu piersiowego (Th10-11). Średnia długość przełyku to 25-30 cm. Ze względu na przebieg wyróżniono część szyjną, piersiową i brzuszną.
W odcinku piersiowym przełyk przylega do osierdzia, opłucnej oraz przyłączają się do jego przebiegu nerwy błędne. W odcinku brzusznym sąsiaduje z otrzewną i wątrobą. W przeważającej części przełyk zbacza na lewo od pośrodkowej osi ciała. W jego obrębie występują również przewężenia: górne w miejscu połączenia gardła z przełykiem, środkowe na wysokości rozdwojenia tchawicy oraz dolne powyżej wpustu żołądka.
Ściana przełyku, podobnie jak gardła, składa się z 4 warstw. Warstwa mięśniowa zawiera zewnętrznie położone włókna podłużne i wewnętrznie leżące okrężne. Odgrywają one rolę w transporcie płynów i kęsa pokarmowego oraz zapewniają napięcie przełyku.
Unaczynienie przełyku pochodzi od tętnicy podobojczykowej, aorty, tętnicy żołądkowej lewej i przeponowej lewej. Naczynia żylne łączą się tworząc sploty leżące pod śluzówką. Występuje tu połączenie układu żyły wrotnej i głównej górnej. Odpływ chłonki odbywa się do węzłów szyjnych głębokich oraz śródpiersiowych.