Do mięśni obręczy barkowej należą: mięsień naramienny, nadgrzebieniowy, podgrzebieniowy, podłopatkowy i mięśnie obłe.
Mięsień naramienny (łac. musculus deltoideus) ma kształt trójkąta wierzchołkiem zwróconego ku dołowi. Znajduje się powierzchownie w okolicy barkowej. Rozpoczyna się na obojczyku, łopatce (wyrostek barkowy), a kończy na kości ramiennej. Odpowiada on za podniesienie kończyny górnej do poziomu ramienia, obrócenie i przywiedzenie ramienia do przodu i wewnątrz, oraz przywiedzenie i obrócenie do tyłu i na zewnątrz. Unaczynienie: tętnica pachowa. Unerwienie: nerw pachowy.
Mięsień nadgrzebieniowy i podgrzebieniowy (łac. musculus supraspinatus, infraspinatus) są strukturami rozpoczynającymi się na łopatce w dole nadgrzebieniowym lub podgrzebieniowym, a kończące się na guzku większym kości ramiennej. Ich zadaniem jest wspomaganie mięśnia naramiennego podczas podnoszenia kończyny górnej do poziomu i rotacji ramienia na zewnątrz. Unaczynienie: tętnica pachowa i podobojczykowa. Unerwienie: nerw nadłopatkowy.
Mięśnie obły mniejszy i większy (łac. musculus teres minor, major) mimo nazwy nieco się różnią między sobą. Mniejszy z mięśni rozpoczyna się na bocznym brzegu łopatki i szyjce a kończy na guzku większym kości ramiennej. Powoduje obrót kończyny na zewnątrz. Natomiast większy swój początek posiada na grzbietowej powierzchni kąta łopatki a koniec na guzku mniejszym kości ramiennej. Odpowiada za opuszczenie podniesionego ramienia i obrócenie go do wewnątrz. Unaczynienie: tętnica pachowa. Unerwienie: nerw pachowy.
Mięsień podłopatkowy (łac. subscapularis) jak wynika to z nazwy rozpoczyna się na powierzchni żebrowej łopatki, kończy zaś na guzku mniejszym kości ramiennej. Umożliwia on obrót do wewnątrz i opuszczenie podniesionego ramienia. Unaczynienie: tętnica pachowa. Unerwienie: nerwy podłopatkowe.
Przy anatomii obręczy kończyny górnej należy wspomnieć o dole pachowym. Jest to zagłębienie utworzone między klatką piersiową a ramieniem. Od przodu ogranicza go fałd pachowy przedni, który stanowi brzeg mięśnia piersiowego większego, a od tyłu fałd pachowy tylny utworzony przez brzeg mięśnia najszerszego grzbietu. Kształtem zbliżony jest do piramidy wierzchołkiem zwróconej do góry, zawiera tkankę tłuszczową, tętnicę i żyłę pachową, nerwy splotu ramiennego oraz liczne węzły chłonne (około 20).