Kręgosłup jest główną ruchomą podporą ciała. Składa się z 33-34 kręgów: 7 szyjnych, 12 piersiowych, 5 lędźwiowych, 5 krzyżowych oraz 4-5 guzicznych. Znajduje się w części grzbietowej ciała. Biegnie od podstawy czaszki do dolnej części tułowia.
Kręgi tworzące kręgosłup są nieparzystymi różnokształtnymi kośćmi składającymi się z walcowatego trzonu oraz łuku kręgowego. Pomiędzy trzonem a łukiem kręgowym znajduje się otwór kręgowy. Nakładające się na siebie kręgi tworzą kanał kręgowy, w którym przebiega rdzeń kręgowy. Zwykle odejście łuku w stosunku do trzonu znajduje się poniżej. W początkowym jego przebiegu na górnym i dolnym brzegu wyróżnia się wcięcia kręgowe. Zatem przy nałożeniu na siebie sąsiednich kręgów wcięcia ograniczają otwór międzykręgowy. Ponadto łuk kręgowy posiada 7 wyrostków: pojedynczy wyrostek kolczysty oraz parzyste wyrostki poprzeczne, stawowe górne i dolne. Wyrostek poprzeczny i kolczysty są miejscem przyczepu dla mięśni grzbietu. Natomiast pozostałe dwie pary tworzą połączenia z sąsiednimi kręgami.
Kręgi szyjne (łac. vertebrae cervicales) mają charakterystyczny wygląd, który pozwala je odróżnić od pozostałych kręgów. Ich wyrostki kolczyste zakończone są guzkowato, a poprzeczne ograniczają otwór wyrostka poprzecznego, przez który biegną naczynia kręgowe i splot nerwów współczulnych. Trzony kręgów są płaskie a otwory kręgowe duże i trójkątne.
Dodatkowo pierwsze dwa kręgi szyjne mają nieco inną budowę od pozostałych. Pierwszy z nich, kręg szczytowy (atlas), nie posiada typowego trzonu, a jedynie niewielką listewkę w postaci łuku przedniego. Tylna powierzchnia łuku przedniego posiada powierzchnię stawową, którą łączy się z zębem kręgu obrotowego. Górnymi powierzchniami stawowymi kręg łączy się z podstawą czaszki, dolnymi z obrotnikiem (drugi kręg szyjny). Między łukiem przednim a tylnym kręgu przebiega więzadło poprzeczne kręgu szczytowego. W części przedniej znajduje się ząb obrotnika, w tylnej natomiast przebiega rdzeń kręgowy. Kolejnym kręgiem jest obrotnik, kótry posiada on nadmiernie rozwinięty trzon w postaci zęba obrotnika.
Kręgi piersiowe (łac. vertebrae thoracicae) również wyróżniają się pod względem budowy od reszty kręgów, ponieważ posiadają powierzchnie stawowe dla żeber. Znajdują się one na bocznych powierzchniach trzonów w miejscu połączenia z łukami kręgowymi. Żebra I, XI i XII łączą się tylko z jednym kręgiem, pozostałe z powierzchnią stawową utworzoną przez dwa sąsiednie kręgi. Wyrostki kolczyste I-VIII, dłuższe w porównaniu z kręgami szyjnymi, przebiegają dachówkowato i zachodzą na siebie. Pozostałe wyrostki są krótsze, grubsze i mają przebieg poziomy. Otwór kręgowy ma kształt okrągły.
Kręgi lędźwiowe (łac. vertebrae lumbales) posiadają masywny, kształtu nerkowatego trzon. Grube wyrostki kolczyste ustawione są poziomo. Wyrostek poprzeczny jest szczątkowym żebrem i nosi nazwę wyrostka żebrowego. Odpowiednikiem właściwego wyrostka poprzecznego jest wyrostek dodatkowy w postaci niewielkiej wyniosłości. Ponadto występuje tu wyrostek suteczkowaty leżący do tyłu od wyrostka dodatkowego. Otwór kręgowy ma kształt trójkątny.
Kręgi krzyżowe (łac. vertebrae sacrales) zrośnięte są ze sobą w jedną kość krzyżową. Ma ona kształt klina podstawą zwróconego ku górze a wierzchołkiem ku dołowi łącząc się z kością guziczną. Powierzchnia przednia kości, miednicza, jest wklęsła a tylna wypukła. Pomiędzy zrośniętymi trzonami i łukami kręgów znajduje się kanał krzyżowy zakończony na dole rozworem krzyżowym. Na powierzchni przedniej i tylnej mieszczą się otwory krzyżowe biegnące przyśrodkowo do otworów kanału krzyżowego stanowiących odpowiedniki otworów międzykręgowych. Zrośnięte wyrostki poprzeczne tworzą powierzchnię uchowatą za pomocą, której kość krzyżowa łączy się z kością biodrową. Zrośnięte wyrostki kolczyste tworzą grzebień krzyżowy pośrodkowy, a ze zrośniętych wyrostków stawowych powstaje grzebień krzyżowy boczny. U kobiet kość krzyżowa jest szersza.
Kręgi guziczne (łac. vertebrae coccygeae), podobnie jak w przypadku kości krzyżowej, również ulegają zrośnięciu tworząc kość guziczną. Kość guziczna jest strukturą szczątkową u człowieka. Tylko pierwszy odcinek nosi cechy kręgów.