Kości obręczy barkowej stanowi obojczyk i łopatka.
Obojczyk (łac. clavicula) jest kością długą wygiętą w kształt litery S. Część bliższa (przyśrodkowa) wygięta jest do przodu, boczne do tyłu. Koniec bliższy łączy się stawem mostkowo-obojczykowym z rękojeścią mostka, dlatego nazywa się go końcem mostkowym. Drugi koniec, barkowy, łączy się z wyrostkiem barkowym łopatki.
Staw mostkowo-obojczykowy stanowi połączenie obojczyka z klatką piersiową. Powierzchnie stawowe utworzone są przez koniec mostkowy obojczyka oraz wcięcie obojczykowe rękojeści mostka i chrząstkę pierwszego żebra. Jest to staw siodełkowaty wzmocniony więzadłami: mostkowo-obojczykowymi, żebrowo-obojczykowym. Ruchy zbliżone są do ruchów w stawie kulistym (do góry, dołu, przodu, tyłu i dookoła własnej osi).
Staw barkowo-obojczykowy łączy obojczyk z wyrostkiem barkowym łopatki. Staw wzmacniają więzadła: barkowo-obojczykowe, kruczo-obojczykowe. Ruchy są podobne do ruchów odbywających się w stawie mostkowo-obojczykowym.
Łopatka (łac. scapula) jest z kolei kością płaską trójkątnego kształtu przylegającą do części grzbietowej klatki piersiowej. Wyróżnia się w niej powierzchnię żebrową i grzbietową oraz trzy kąty: górny, boczny i dolny. Powierzchnia żebrowa znajduje się na wysokości od II do VII żebra. Na powierzchni grzbietowej, zewnętrznej, przebiega mniej więcej poprzecznie grzebień łopatki (od brzegu przyśrodkowego do kąta bocznego) i kończy wyrostkiem barkowym. Z wyrostkiem barkowym łączy się obojczyk. Zagłębienie nad grzebieniem łopatki to dół nagrzebieniowy, natomiast pod nim to dół podgrzebieniowy.
Z górnego brzegu łopatki odchodzi ku przodowi wyrostek kruczy zaginający się hakowato do boku. Do wyrostka tego przyczepia się mięsień piersiowy mniejszy, kruczo-ramienny, mięsień dwugłowy ramienia oraz więzadła. W górnej części brzegu bocznego znajduje się wydrążenie stawowe tworzące panewkę dla stawu ramiennego.