Klatka piersiowa jest zbudowana z wielu kości. Dzięki temu możliwe jest ochranianie głównych narządów krążenia i narządów oddechowych. W jej skład wchodzą żebra, mostek oraz kręgi piersiowe.
Klatka piersiowa jest z tyłu zamknięta częścią piersiową kręgosłupa, która jest utworzona przez dwanaście kręgów piersiowych. Kręgi piersiowe (łac. vertebrae thoracicae) są większe niż kręgi szyjne, posiadają długie wyrostki stawowe. Wyrostki kolczyste są długie i zachodzą na siebie dachówkowato. Na końcu wyrostków poprzecznych znajduje się dołek żebrowy, który służy do połączenia z guzkiem żebra. Na bocznych powierzchniach trzonów są dołki żebrowe, tworzące połączenie z głowami żeber.
Przednią i boczną ścianę klatki piersiowej tworzy dwanaście par żeber, które są wygięte półksiężycowato. Każde żebro posiada koniec tylny (kręgosłupowy) i koniec przedni (mostkowy). Koniec przedni łączy się z chrząstką żebrową. Koniec tylny nosi nazwę głowy żebra, obok której znajduje się odpowiedni guzek żebrowy. W trzonie żebra wyróżnia się powierzchnię wklęsłą - wewnętrzną i wypukłą - zewnętrzną.
Żebra (łac. costae) są podzielone w zależności od połączenia z mostkiem. Są to: żebra prawdziwe, żebra rzekome i żebra wolne. Żebra prawdziwe (I-VII) łączą się bezpośrednio z mostkiem za pomocą ich chrząstki żebrowej. Żebra rzekome (VIII-X) łączą się z mostkiem za pomocą chrząstki żebra położonego wyżej. Natomiast żebra wolne (XI - XII) nie są połączone z mostkiem.
Mostek (łac. sternum) jest jedną z kości nieparzystych. Składa się z rękojeści, trzonu oraz wyrostka mieczykowatego. Górna krawędź rękojeści posiada wcięcie szyjne, a jego obie strony - wcięcia obojczykowe dla połączenia z obojczykami. Boczne krawędzie mostka posiadają wcięcia żebrowe dla połączenia z odpowiednimi żebrami.