Język (łac. lingua, glossa) jest narządem mięśniowym na zewnątrz pokrytym błoną śluzową. Od dołu wypełnia dno jamy ustnej, a przy zamkniętych ustach przylegać może do podniebienia oraz siekaczy dolnych.
Język składa się z trzonu, wolnego końca i nasady, którą przytwierdzony jest do dna jamy ustnej. Na grzbietowej powierzchni języka trzon od nasady oddzielony jest bruzdą graniczną, zaś w kierunku końca wolnego przebiega bruzda pośrodkowa dzieląca język na dwie symetryczne połowy. Znajdują się tu również brodawki, od 7 do 12 przed bruzdą graniczną (brodawki okolone), liczne rozrzucone brodawki nitkowate i grzybowate oraz ułożone na brzegach języka brodawki liściaste. Kubki smakowe mieszczą się na brodawkach grzybowatych i okolonych. Od dołu, na dolnej powierzchni języka, biegnie fałd błony śluzowej, który łączy się z dnem jamy ustnej. Jest to wędzidełko języka. Dzięki swej ogromnej ruchomości język umożliwia żucie, rozdrabnianie pokarmów i formowanie kęsa pokarmowego.
Język unaczyniony jest przez tętnicę językową i twarzową. Unerwienie pochodzi od nerwu podjęzykowego (n. XII), błędnego (n. X) i językowo-gardłowego (n. IX), trójdzielnego (n. V).