Jelito czcze (łac. jejunum) i jelito kręte (łac. ileum) stanowią pozostałą część jelita cienkiego, przy czym jelito kręte jest nieco dłuższe i uchodzi do jelita grubego. Oba te odcinki jelita różnią się między sobą strukturą.
Średnica światła jelita czczego jest większa, błona mięśniowa grubsza a śluzowa posiada liczne kosmki. Pętle jelita cienkiego wypełniają przestrzeń poniżej poprzecznicy, pomiędzy wstępnicą i zstępnicą oraz wnikają również do jamy miednicy w zagłębienie pęcherzowo-odbytnicze u mężczyzn i maciczno-odbytnicze u kobiet. Przyjmuje się, że część mieszcząca się po stronie lewej i nadbrzuszu jest jelitem czczym, zaś po stronie prawej i w jamie miednicy jelitem krętym. Oba odcinki cechują się dużą ruchomością dzięki długiej krezce.
W przypadku jelita krętego warto poruszyć kwestię uchyłka (uchyłek Meckela) stanowiącego pozostałość niezarośniętego w okresie płodowym przewodu pępkowo-jelitowego. Jest to uwypuklenie jelita długości 3-10 cm w odległości 50-100 cm od jelita ślepego. Mogą występować w nim komórki błony śluzowej żołądka, dwunastnicy, odbytnicy czy tkanki trzustki.