Jajowód (łac. salpinx) jest parzystym przewodem stanowiącym drogę dla wędrującej komórki jajowej pomiędzy jajnikiem a jamą macicy. Odchodzi od końca jajnikowego wyposażonego w strzępki, a dochodzi do górnego kąta macicy.
Swoją budową zewnętrzną jajnik upodabnia się do trąbki rozszerzającej się w kierunku macicy. Całkowita długość jajowodu to 14-20 cm. W jego przebiegu wyróżnia się lejek, bańkę, cieśń oraz część maciczną. Najbardziej leżący dystalnie (zewnętrznie) lejek skierowany jest do dołu i zawiera ruchome strzępki. Najdłuższy ze strzępków tworzy połączenie z jajnikiem w postaci więzadła lejkowo-jajnikowego. Zadaniem strzępek jest wyłapanie i wprowadzenie uwolnionej komórki jajowej do lejka jajowodu.
Bańka jajowodu jest poszerzeniem jajowodu i stanowi przeważającą jego częścią (2/3 jajowodu). Za bańką znajduje się zwężenie w postaci cieśni oraz część maciczna, najkrótsza i położona w ścianie macicy. Jajowód zagina się w tym miejscu pod kątem prostym i biegnie ku górze do końca jajnikowego, gdzie ulega zagięciu do dołu przylegając powierzchnią boczną do ściany miednicy. Po prawej stronie sąsiaduje z wyrostkiem robaczkowatym, po lewej z esicą. Podobnie jak jajnik, jajowód otulony jest otrzewną, i stanowi górny brzeg więzadła szerokiego macicy. Obie blaszki otrzewnej kontaktują się poniżej jajowodu, pomiędzy nimi przebiegają naczynia i włókna nerwowe. Stanowią one krezkę jajowodu.
W skład ściany jajowodu wchodzą: najbardziej zewnętrznie położona błona surowicza, mięśniowa i śluzowa. W całym swym przebiegu występują zmiany grubości warstwy śluzowej, która najgrubsza jest w obrębie bańki jajowodu. Występują tu liczne fałdy podłużne. Ściany jajowodu cechują się dużą elastycznością.
Unaczynienie jajowodu pochodzi od tętnicy jajnikowej i macicznej oraz towarzyszących im żył biegnących w kierunku splotu macicznego. Odpływ chłonki następuje do węzłów chłonnych lędźwiowych. Włókna nerwowe odchodzą od splotu maciczno-pochwowego i jajnikowego.