Jądro soczewkowate (łac. nucleus lentiformis) jest tworem położonym w głębi półkul mózgu. Swoją nazwę zawdzięcza podobieństwu do soczewki dwuwypukłej.
Jądro soczewkowate posiada kilka powierzchni. Z torebką wewnętrzną zrasta się powierzchnia przyśrodkowa. Do wyspy równoległa jest powierzchnia boczna. Od niej oddzielają się blaszki białe i szare: powierzchnia zewnętrzna, przedmurze i torebka ostatnia. Od płata czołowego aż ponad róg dolny komory bocznej biegnie powierzchnia dolna. Powierzchnie tą krzyżuje pęczek spoidła przedniego, który tworzy kanał Gratioleta.
Z tyłu jądro soczewkowate łączy się z istotą białą i tworzy pętlę konarową, wraz z ciałem migdałowatym i istotą bezimienną. Ku przodowi jądro dochodzi do pola przedwzrokowego i podwzgórza.
W budowie jądra soczewkowatego wyróżnia się gałkę bladą i skorupę, które są oddzielone blaszką rdzenną boczną. Gałka blada leży w przyśrodkowej części jądra soczewkowatego. Dzieli się na część przyśrodkowa i boczną. Skorupa jest położona z boku od blaski rdzennej bocznej. W swojej części przedniej jest zrośnięta z głowa jadra ogoniastego. Skorupa jest częścią prążkowia.