Cykl pracy serca (cykl hemodynamicznym) to okres trwający pomiędzy jednym a drugim skurczem. Jest wynikiem działania układu przewodzącego serca.
W czasie cyklu wyróżnia się dwie fazy. W pierwszej z nich, fazie rozkurczu, zastawki przedsionkowo-komorowe są otwarte, zaś zastawki półksiężycowate zamknięte. Dochodzi do biernego napływu krwi przez przedsionki do komór, po czym następuje skurcz przedsionka zwiększający objętość krwi znajdującej się w komorach. W rezultacie zwiększa się ciśnienie panujące w komorach, dochodzi do skurczu komór i zamknięcia zastawek przedsionkowo-komorowych (ton pierwszy serca). Rozpoczyna się faza skurczu.
W fazie skurczu ciśnienie w komorach wzrasta, a objętość komór nie ulega zmianie. Kiedy ciśnienie panujące w komorach zrówna się z ciśnieniem panującym w aorcie i pniu płucnym otwierają się zastawki półksiężycowate i dochodzi do wyrzutu krwi. Mięsień ponownie ulega rozkurczowi, a ciśnienie panujące w komorach spada, co powoduje zamknięcie zastawek półksiężycowatych (drugi ton serca). Zastawki przedsionkowo-komorowe otwierają się wówczas, gdy ciśnienie w komorach będzie niższe niż w przedsionkach.
Najdłużej trwa okres skurczu. Czynność serca w spoczynku u osoby zdrowej wynosi około 72 skurczów / min. W ciągu jednej minuty serce jest w stanie przepompować 4-5 litry krwi (pojemność minutowa serca), podczas wysiłku nawet do 20 litrów. Wynika stąd, że podczas jednego skurczu do aorty trafia około 80 ml krwi (objętość wyrzutowa).