Praca serca polega na przetłaczaniu pewnej objętości krwi, która znajduje się w ustroju. Dzieląc ta objętość przez czas, w którym jest przepompowywana, otrzymuje się objętość minutową krwi. Jest ona zwana inaczej rzutem minutowym serca. Krew ta płynie w aorcie i naczyniach płucnych. Krew ta jest rozlewana do odpowiednich narządów.
Do objętości przepompowanej krwi proporcjonalna jest praca serca. Objętość krwi, jaka jest wypychana do tętnic w czasie jednego skurczu, to objętość wyrzutowa. Jest ona równa około 70 ml. W celu obliczeniu rzutu minutowego należy pomnożyć objętość wyrzutową przez liczbę skurczów serca w ciągu jednej minuty. Objętość minutowa w spoczynku wynosi około 5 l, a przy ciężkiej pracy - 25 l.
Objętość minutowa jest uwarunkowana wielkością przemiany materii. Na kilogram ciężaru w ciągu 1 min potrzeba 62 ml krwi.
Objętość minutowa zmienia się w zależności od aktualnych potrzeb ustroju. Praca fizyczna wpływa na podniesienie rzutu serca do 25 l, przy tym objętość skurczowa może osiągnąć wartość 120-140 ml. Może ją także zwiększać podniesienie temperatury otoczenia powyżej 30 stopni Celsjusza.
Krew zachowuje się jak każda inna ciecz płynąca w naczyniu. Płynie od miejsca o wyższym ciśnieniu do miejsca o niższym ciśnieniu. Ciśnienie w lewej komorze wynosi około 80mm Hg w czasie rozkurczu i 120 mm Hg w czasie skurczu, co średnio daje około 100 mm Hg. Najniższe ciśnienie znajduje się w dużych żyłach i prawym przedsionku, jest równe ciśnieniu atmosferycznemu.
Naczynia krwionośne stawiają opór przepływowi krwi, co nazywa się oporem obwodowym. Jest on odwrotnie proporcjonalny do czwartej potęgi średnicy naczynia. Naczynia włosowate stawiają dużo mniejszy opór niż większe tętnice.