Cewka moczowa (łac. urethra) jest przewodem wychodzącym z dna pęcherza moczowego i biegnącym do końca prącia. Jej długość wynosi 15-20 cm. Na poziomie cewki moczowej dochodzi do połączenia układu moczowego z układem płciowym, często nazywanych łącznie układem moczowo-płciowym. Do cewki moczowej uchodzą również gruczoł krokowy oraz gruczoły opuszkowo-cewkowe. W normalnym położeniu cewka moczowa przybiera kształt litery S, tak, że bliższa część cewki jest zakrzywiona ku dołowi, a dalsza wypukła ku górze. Podczas wzwodu krzywizna dalsza zanika.
Po wyjściu z dna pęcherza cewka moczowa przebija gruczoł krokowy (część sterczowa), przeponę moczowo-płciową, następnie biegnie pod spojeniem łonowym (część błoniasta), łukowato przebiega do przodu i do góry wstępuje do ciała gąbczastego (część gąbczasta). W cewce moczowej można wyróżnić 3 przewężenia. Pierwsze w ujściu zewnętrznym cewki moczowej, drugie w ujściu wewnętrznym cewki moczowej (zwieracz wewnętrzny cewki moczowej) i ostatnie w miejscu przebicia przepony moczowo-płciowej.
Unaczynienie i unerwienie cewki moczowej jest analogiczne do prącia.